คำปราศรัยในตู้กระจก
ไฟเรียงรายตู้กระจกกั้น
เรียงลดหลั่นล้วนคนสวยขายความสาว
ห้องแคบคับอับเหม็นด้วยกลิ่นคาว
เชิดหน้าสู้ตาวาวทั้งใจตรม
มีทีวีที่วางไว้กลางตู้
ใครไม่รู้พูดเพราะช่างเหมาะสม
มาดสง่าน่าศรัทธามีคารม
จะแก้ปมปัญหาค้าประเวณี
เธอขายตัวสิบสองขวบจวบสิบเก้า
เร่งทำงานใช้เขาให้หมดหนี้
เคยสวยสุดทรุดโทรมช้ำสิ้นดี
เหลือใจที่แข็งขืนฝืนข่มทน
ผ่านนายหน้าแม่เล้ามาเข้าซ่อง
จากเมืองเหนือขึ้นล่องลงหลายหน
จากเมืองบางกอกหรูสู่ตำบล
ขายให้คนทุกข์แค้นแดนกันดาร
ลมหายใจอ่อนล้าเหนื่อยเต็มที
สรรพางค์กดขี่ชินชาด้าน
ถูกขู่เข็ญขังกักจนดักดาน
โลกวัยหวานเป็นอย่างไรไม่เคยรู้
ไฟเรียงรายตู้กระจกซี่กรงนั้น
เธอนิ่งงันฟังปราศรัยที่ในตู้
ชายกลัดมันชี้เธอเพิ่มประตู
ไม่อาจอยู่ดูคนเด่นเล่นละคร
แต่งไว้เมื่อปี 2537 ช่วง นายชวน หลีกภัย ประกาศปราบขบวนการค้าประเวณี
.
ลงใน เนชั่นรายสัปดาห์
ตอบลบ