บทละครสั้นดอกไม้ลืมราก ตัวละคร
๑.ดอกไม้งาม
๒.ราก
๓.เหมันตฤดู
เปิดม่าน......................
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
ดอกไม้สดสวยชูช่องามสง่า
เชิดหน้าท้าลมไสว
ภู่ผึ้งล้อมรักเธอปักใจ
โลกสดใสงามตระการ
ดอกไม้จึงผยองว่า........................................
รากเอ๋ยไหนเลยเจ้าจมอยู่ใต้ดินเล่า
โง่เง่าซึมเศร้าไม่สุขศานติ์
ดำมืดจืดชืดดักดาน
พบพานตุ่นหนูอยู่ทุกวาร
จงโผล่มาดูโลกศิวิไล
อลังการเลิศไปทุกถิ่นฐาน
หมู่เพื่อนล้วนรักเบิกบาน
แสนสำราญสว่างไสวเรืองรอง
รากจึงว่า.....................................................
เชิญท่านพบพานพิมานแมน
สร้างลูกหลานทั่วแดนอย่าผยอง
เมื่อมีความสุขบนถิ่นทอง
จงเล่าเรื่องทั้งผองสู่ข้าฟัง
ข้าน้อยยินดีฟังความงามที่ท่านพบ
ชื่นชมท่านประสบสิ่งสมหวัง
ขอดูดน้ำฉ่ำชื้นฟื้นพลัง
ให้ลำต้นแกร่งตั้งเขียวขจี
เหมันตฤดูผ่านมาได้ยินกล่าวว่า.......................................
ดอกไม้เอ๋ยบัดนี้ถึงเวลาเจ้าโรยราแล้ว
จงผลัดทิ้งดอกแก้วสวยสดสี
หล่นร่วงโรยลงดินนับแต่นี้
ขวบปีดอกใหม่จะกลับคืน ฯ
ปิดม่าน............................................................................
ศานติศุกร์ ตุลา
๔ มีนาคม ๒๕๔๗
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น